Ik schreef dit iets meer dan een jaar geleden. Op dit moment zit mijn leven in een soort transitie fase met regelmatig turbulente omstandigheden. En daarom is het fijn dit stukje weer even te lezen.
De Basis
Sinds augustus heb ik geen eigen plek meer. Het is de 2e keer dat de gemeente roet in het eten gooit. Nou ja roet. Dat is de aardse werkelijkheid. De spirituele werkelijkheid is dat ik dit voorvoeld heb en dat ik ook voelde dat het klopte. Nu is het wel zo dat ik daardoor af en aan uit mijn comfortzone ben. Geen fysieke basis te hebben waar ik van op aan kan voelt toch wel een beetje onzeker. . Ondanks dat is er het onderliggende vertrouwen dat er iets “mooiers” voor terug komt. Als er een deur dicht gaat dan gaat er een andere deur weer open, zo probeer ik het leven te zien. Ook nu. Toen deze deur dicht ging, ging spontaan de deur van vakantie en windsurfen open. Ik zat niet heel super goed in mijn lijf en werd heel enthousiast van mijn oude sport/hobby. Ook leek het mij een fijne manier om het jaar dat ik in Hilversum op een mooie plek zat af te sluiten. En dus niet gelijk in de stress voor een nieuwe plek. Na een week surfen lijkt er plotsklaps weer een deur dicht te gaan. De teleurstelling is groot, want ik ben op mijn rib gevallen en kan 6 weken niet meer surfen. Een beetje verloren besluit ik te gaan fietsen met mijn tent richting Wijk aan Zee. Als ik in Groet bij Schoorl aankom voel ik dat ik hier op de camping wil gaan staan. Het is hier heel fijn zowel op de camping als in de omgeving. Ik merk dat ik me heel goed voel bij de zee en het strand. Zou ik misschien hier een plek kunnen vinden. Ik wordt er enthousiast van. Afijn, een nieuwe deur lijkt weer op een kiertje te staan en het was niet zo slecht dat er even een andere deur dicht ging. Hoewel na 2 weken voelde mijn rib al weer zo goed dat ik het surfen weer heb opgepakt. Die deur ging dus weer open, zo kan het ook gaan, haha. Maar goed, ik dwaal een beetje af. Mijn basis is nu de camping in Groet. In een tentje. Mijn surfspullen bij de hand. Ook ben ik mijn hengel aan het uitgooien op zoek naar een mooie vis(plek dus). Maar de herfst en de winter komen er aan. Moet ik me zorgen maken? Vandaag was de eerste mooie dag die herfstig aanvoelde qua koude. Toch was hij zo mooi en fijn dat ik heel blij was zo lekker bij de zee en het strand te zijn. Ook voelde ik een enorm vertrouwen in mijzelf dat ‘no matter what’ het goed komt. Zelfs hier in de winter in een tent op de camping zie ik als een optie en ik heb inmiddels voldoende praktische ervaring om het mezelf comfortabel te maken. De basis die ik nu voel is niet een fysieke basis maar een basis van innerlijk vertrouwen. Als ik me minder voel dan voel ik deze basis ook wel maar dan als een weten. Ik weet dat die basis er is maar ik voel hem even wat minder of zelfs even niet. Fijn om hem dan vandaag weer zo stevig te voelen.
Geankerd in mijzelf. Ik ben de basis.