De afgelopen jaren stonden bij mij in het teken van het verwerken van oude trauma’s. Zo terugkijkende kwamen die vooral aan de oppervlakte in mijn relatie en mijn familie.
En nog steeds zit de pijn er, maar heb er wel betere handvaten voor om mee om te gaan. Oude pijn die gezien en geheeld wil worden. Hiervoor wordt vaak het metafoor gebruikt voor het innerlijk kind. Als we traumatische pijn voelen dan kan onze innerlijke ouder ons innerlijk kind op schoot nemen, gerust stellen en het kind bevragen. Waar doet het pijn? Je bent boos he? De innerlijke ouder laat het innerlijke kind merken dat de gevoelens en de pijn er mogen zijn.
Ik heb onder begeleiding geleerd dat dit werkt. Langzaam kan ik het zelf nu ook steeds beter. Mijn eigen gewonde kind in de armen nemen en hem vertellen dat hij ok is en dat hij dit nu mag voelen. Langzaam aan gaat de pijn dan over in een onderliggend gevoel van rust en vertrouwen.
Als er bij mij een heftige (traumatische) emotie voordoet dan voel ik dat fysiek als een pijn in mijn buik en/of mijn maag. De kunst is en dat lukt me nu steeds sneller om mijn gedachten en emoties NIET te laten afdwalen naar de zogenaamde veroorzaker van deze pijn (de ander) maar om me te ontfermen over mijn innerlijke kind. Het helpt mij enorm om dan mijn handen op mijn buik en mijn maag te leggen en dan rustig naar deze plek toe te ademen.
Pas las ik een heel mooi stukje uit ‘Gesprekken met Jeshua’ van Pamela Kribbe. Jeshua schrijft hier dat traumatische pijn die wij in ons leven ervaren meestal terug gaat naar de kosmische geboortepijn die wij als ziel hebben ervaren. Dit helpt om onze pijn niet te projecteren naar buiten (op je partner bv.) maar om zelf verantwoordelijkheid te nemen voor deze pijn.
Hieronder een gedeelte uit dat stukje, het helpt mij verantwoordelijkheid te nemen voor mijn pijn.
Hoofdstuk “Kosmische geboortepijn”
Ik wil jullie graag een handvat geven om deze oerpijn ervaarbaar te maken en ermee te werken. Het is belangrijk je te realiseren dat deze pijn ook een fysieke zetel heeft; ze zetelt in jullie buik. Dit is de plek van de emoties en het aangaan van verbindingen. De buik is vaak de plek of het energetisch centrum van waaruit jullie relaties aangaan met andere mensen. Het probleem dat hierbij geregeld de kop opsteekt is dat er in dat centrum in je buik een pijn zit, die dit aardse leven overstijgt, die alle levens overstijgt, en die helemaal teruggaat naar jullie geboorte als individuele ziel. Het gaat ten diepste om een kosmische geboortepijn.
Toch proberen jullie deze individuele, kosmische pijn vaak op te lossen op het niveau van relaties met andere mensen. Zeker in diepgaande persoonlijke relaties, waar je emotioneel intiem met elkaar bent, gebeurt het heel vaak dat je je eigen diepste wond tracht te helen met behulp van de energie van een ander.
Vaak herkennen jullie de pijn in een ander heel goed. Het is in wezen steeds die ene pijn die teruggaat op een verlies aan oerverbondenheid en geborgenheid. De ander fungeert vaak als spiegel voor je eigen pijn. Je herkent in wezen je eigen pijn in het gelaat van de ander. Omdat jullie je eigen pijn in de ander herkennen, gemakkelijker dan je deze in jezelf herkent, ga je die pijn van de ander proberen op te lossen en hoop je (onbewust) dat je eigen pijn wordt verlicht door de aanwezigheid (liefde, erkenning) van de ander.
Het spel dat vaak wordt gespeeld in (seksuele) relaties maakt echter de wond nog moeilijker te helen dan anders. Er kan namelijk heel gemakkelijk een wederzijdse afhankelijkheid ontstaan, die ontstaat uit een emotioneel rollenspel waaraan beide partners gehecht raken. Zodra er afhankelijkheid ontstaat, gaan aspecten van macht een rol spelen, die je nog veel verder van huis brengen, letterlijk (van Huis). Waar je steunt op macht, geef je je eigen kracht weg. Macht en afhankelijkheid kunnen niet zonder elkaar.
De sfeer van (intieme) relaties is een heel belangrijk aanknopingspunt om je bewust te worden van de diepere kosmische geboortepijn die je met je meedraagt. Heel vaak hebben jullie het gevoel de aanwezigheid van een ander persoon in jullie leven nodig te hebben. Het is voor jullie vaak vanzelfsprekend dat eenzaamheid te maken heeft met het gemis aan contact met anderen en dat de oplossing ligt in de aanwezigheid van een vriendschap of een liefde. Maar in deze veronderstelling ligt potentieel een grote valkuil besloten.
De valkuil is dat je de oorzaak van je pijn buiten je legt. Het gevolg is dat je in een subtiel rollenspel binnen relaties de ander verantwoordelijk gaat stellen voor jouw innerlijke wonden: jij bent het slachtoffer. Tegelijkertijd oefen je een bepaalde macht uit over de ander, omdat je zijn/haar innerlijke pijn en kwetsbaarheid kent.
De spirituele betekenis van de liefde tussen man en vrouw, of van welke intieme (seksuele) relatie ook, is niet: het helen van elkaars wonden. De werkelijke schoon-heid van een liefdesrelatie ligt in de ontmoeting tussen twee volstrekt zelfstandige, onafhankelijke wezens die elkaar laten delen in hun eigen rijkdom. Ieder heeft zijn unieke gezichtspunten op de werkelijkheid, zijn eigen manier van de dingen ervaren. Dit met elkaar tot op de diepste niveaus te kunnen delen, is een grote vreugde voor de ziel.
Intieme relaties kunnen een bron van vreugde en creativiteit zijn. Maar heel vaak worden deze relaties misbruikt om een innerlijke wond te helen, die in wezen los-staat van de ander. Het is soms heel moeilijk om je dat ten diepste te realiseren. Om je te realiseren dat als je je ontzettend eenzaam of verlaten of bedroefd voelt, jij deze realiteit, dit gevoel voor jezelf schept. Dat jij de schepper bent van deze innerlijke werkelijkheid die jullie eenzaamheid of verlatenheid noemen.
De werkelijke oplossing voor deze gevoelens, die een grote diepte hebben en heel oud zijn, ligt in het je toekeren naarjezelfin plaats van naar de ander, vanuit de werkelijke kracht die je tot je beschikking hebt. Voor alle gevoelens van wanhoop, depressie en eenzaamheid die er in je leven zijn, is de oplossing energetisch beschik-baar in jezelf. De oplossing is er al, ze is aanwezig in jouw energie. Jij bent in wezen een liefdevol, goddelijk wezen dat alles in zich draagt om het verloren kosmische kind in jezelf gerust te stellen.
De uitnodiging aan jullie allen, aan elke individuele ziel, aan jou, is jezelfte bevruch-ten met je eigen goddelijkheid. De neiging om je daarin afhankelijk op te stellen van een ander is de oorzaak van vele misverstanden en het lost de diepste pijn nooit op. Het is daarom zo belangrijk de werkelijke oorsprong van die pijn goed te herkennen en te beseffen dat die in een spirituele dimensie ligt die veel groter is dan je huidige leven (déze relatie, déze baan, déze ouders, etcetera). En om je dan te realiseren dat de oplossing dus niet ligt in het gedrag van je partner, je moeder, je kind, je collega, maar puur en alleen in jezelf.
Realiseer je dat jij het centrum bent van jouw wezen, de zon van je eigen universum.
De richting en gestemdheid van jouw bewustzijn bepalen hoe jij je voelt, hoe jij denkt, hoe jij je gedraagt. Vanuit het diepst van jezelf geef je daar richting aan zoals een zon die haar stralen uitzendt. Als jij gelooft dat er aspecten in je wezen zijn, waarin die zon niet mag schijnen, stralen en verwarmen, dan zal alles wat je tegenkomt in je omgeving dat bevestigen. Als jij je niet thuis voelt in de omgeving waar je verkeert, is de oplossing niet om je af te keren van je omgeving, maar om je toe te keren naar het licht in jezelf.
Afijn, een heel mooi stukje dus uit het boek Gesprekken met Jeshua van Pamela Kribbe, http://www.pamela-kribbe.nl.