Leren vliegen

Vrijwel elke dag maak ik een lange wandeling van 35 minuten naar een heel mooi meertje bij mij in de buurt. Daar aangekomen ga ik 45 tot 60 minuten mediteren en neem ik een duik. Ik blijf daar dan maximaal 2 minuten in en probeer de kou dan helemaal toe te laten. Als ik er dan weer uit kom dan voelt de buitenlucht bijna warm aan. Ik kleed me dan aan en wandel dan weer terug door het bos. De eerste 10 minuten voelt het dan alsof er ijs door mijn aderen stroomt. De eerste keer dat ik dat voelde was ik bang dat ik te ver was gegaan en begon enorm te bibberen. De keren erna bleven deze extreme bibberbuien uit en voelde ik dat mijn lichaam dit makkelijk kon hebben. De lading was er een beetje af.

Onlangs voelde ik dat er nog weerstand tegen de kou was tijdens het uitkleden, me alvast wapenende tegen het koude water. Echter voelde deze weerstand onprettig dus bedacht ik me om de kou tijdens het uitkleden al toe te laten. Ik heb geleerd tijdens de Vipassana dat de grootste component van de weerstand mentaal is en dus niet fysiek, al lijkt het aanvankelijk wel zo. De angst voor de kou dus. En dat werkte enorm, de lading was er af en het water in ging weer een stuk makkelijker.

Vanochtend toen ik bij het meertje aan kwam besloot ik eerst het meertje in te gaan en daarna te mediteren. Best wel spannend omdat ik dan met met een koud lichaam ga mediteren. Maar ik wilde graag uitproberen of ik de kou kan toe laten tijdens het mediteren zonder dat ik beweeg om me op te warmen. Het toe laten van de kou tijdens het uitkleden werkt weer en ik loop ontspannen het water in. Het helpt ook wel dat het vrij warm is voor de tijd van het jaar. Het ijskoude water kan ik dit keer ook makkelijk toe laten. Aanvankelijk doen mijn botten pijn van de kou maar dat gaat langzaam weg. Ook adem ik rustig diep in en uit bewust mijn lijf voelende en de kou toelatende. Na ongeveer 2 minuten ga ik er uit. Ik voel me heel levendig en de buitenlucht voelt lekker aan op mijn blote lijf.

Heel rustig droog ik me af en kleed ik me aan. Mijn kleding fungeert de eerste minuten als een ijskast omdat mijn lichaamsweefsel nog ijskoud is. Ik ga rustig zitten op een kleed dat ik ook over mijn benen heen sla. Ik zet mijn timer op 60 minuten.

Ik merk dat ik heel rustig en kalm ben en de kou heel goed kan toelaten. Mijn hele lichaam tintelt en er gaan golven van koude energie door me heen. Echter voelt het heel prettig en licht aan. Ik voel me heel behaaglijk terwijl ik voel dat mijn lichaam ijskoud is. Ik merk dat ik me niet eerder tijdens mijn meditaties bij het meer zo licht en kalm heb gevoeld. De energiegolven die door me heen gaan voelen als ontladingen en ik voel hoe verbonden al mijn cellen in mijn lichaam met elkaar zijn. Ik voel mijn voeten kouder worden en herinner me dat ik dat eerder niet zo fijn vond. Nu voel ik vooral de enorme behagelijkheid en kalmheid waar ik me in bevind. Alles voelt licht en mijn lijf voelt ontspannen. Het uur vliegt om en tijdens de wandeling terug geniet ik enorm na van de fijne meditatie en de lichtheid die nog steeds in me is. Ik droom wel eens dat ik kan vliegen door energie uit mijn handen te zenden. Tijdens de wandeling probeer ik dit ook. Ergens hoop ik dat het me een keertje gaat lukken (-:

Ik kijk uit naar de volgende ervaring.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *